پارگی مینیسک یک آسیب شایع زانو است. مینیسک یک دیسک لاستیک مانند به شکل C است که نقش ضربه‌گیر را در زانو دارد. هر زانو دارای دو مینیسک است که یکی در لبه خارجی زانو و دیگری در لبه داخلی قرار دارد. مینیسک با متعادل کردن وزن در امتداد زانو باعث حفظ پایداری زانو می گردد. مینیسک به طرق مختلفی دچار پارگی می شود. پارگی ها دارای ظاهرهای مختلفی هستند و در نواحی مختلفی از مینیسک رخ می دهند. یک مینیسک پاره شده می تواند از عملکرد صحیح زانو جلوگیری کند.
علل پارگی مینیسک زانو
آسیب های ورزشی و پارگی مینیسک
علل متداول پارگی مینیسک در ورزش ها عبارتند از:
- ضربه به کنار یا جلوی زانو که باعث حرکت مفصل زانو به یک طرف می شود، می تواند منجر به پارگی مینیسک و گاهی اوقات رباط صلیبی قدامی نیز بشود. یک ورزشکار ممکن است این وضعیت را هنگام شیرجه رفتن به سمت توپ در بازی بسکتبال یا تکل رفتن روی پایش تجربه کند.
- چرخش بیش از حد زانو به علت نیروی بسیار شدید می تواند باعث پارگی در مینیسک ها شود. این نوع چرخش در ورزش‌هایی مانند فوتبال و بسکتبال متداول است.
- گام برداشتن یا نشستن سریع روی یک سطح ناهموار می تواند باعث اعمال نیروی شدید روی زانو ها شود و منجر به پارگی مینیسک زانو گردد. این حرکت ممکن است در ورزش های صحرایی، تمرینات فوتبال یا در اثر افتادن به شکل بسیار بد رخ دهد.
- نیروی غیر منتظره و سریع می تواند منجر به خم شدن بیش از حد مفصل زانو و پارگی مینیسک گردد. برای مثال، برخورد با پای یک بازیکن بسکتبال دیگر ممکن است باعث این آسیب شود.
علل دژنراتیو پارگی مینیسک زانو
با افزایش سن، غضروفی که مینیسک از آن ساخته شده حالت ارتجاعی و لاستیکی خود را از دست می دهد و امکان آسیب دیدگی حتی با فعالیت ها یا ضربه های ناچیز نیز وجود خواهد داشت. افراد دچار مشکل مفصل دژنراتیو یا آنهایی که در فعالیت یا حرفه ای که شامل حرکات اسکات است شرکت می کنند، مستعد ابتلا به پارگی مینیسک زانو هستند.
- بیماری‌های دژنراتیو، مانند آرتروز زانو نیز می توانند باعث پارگی هایی در هر یک از مینیسک ها در طول زمان شوند. این نوع بیماری غضروف مینیسک را ضعیف کرده و امکان پارگی راحت تر آن را فراهم می کند.
- شغل‌ها یا فعالیت هایی که شامل حرکت اسکات زیاد هستند می توانند باعث کشیدگی غضروف مینیسک در طول زمان شوند. برای مثال، لوله کش‌ها و نصب کننده های موکت باید در طول روز به دفعات بنشینند و بایستند و در نتیجه بیشتر مستعد ابتلا به آسیب های زانو مانند پارگی مینیسک خواهند بود.
علائم پارگی مینیسک زانو
علائم پارگی مینیسک زانو بسته به محل پارگی، شدت آن، وضعیت کلی سلامتی فرد و زمان سپری شده از آسیب متفاوت هستند. علائم متداول پارگی مینیسک زانو عبارتند از:
- درد: زانو درد اغلب هنگام دراز کردن پا، نشستن یا تحمل وزن بدن بدتر می شود.
- حساسیت به لمس در امتداد خط مفصل زانو
- تورم: زانو اغلب بعد از یک یا دو روز متورم می شود. در صورتی که پارگی ناشی از تحلیل زانو باشد، ممکن است برای چند ماه کمی متورم باشد.
- محدودیت دامنه حرکت مفصل زانو: این وضعیت می تواند ناشی از ایجاد فلپ مینیسک پاره شده یا افیوژن باشد.
- قفل کردن، صدا دادن، وقفه در حرکت: احساس قفل شدن زانو به طوری که صاف نمی شود، برای مثال در صورتی که فرد با زانوهای خم شده نشسته باشد. زانو ها می توانند با پیچ خوردن قفل شده و سپس با یک صدای قابل شنیدن باز شوند.
- ممکن است راه رفتن دشوار شود.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک معمولاً از شما درباره چگونگی بروز آسیب زانو سوال می کند و اینکه پس از آسیب در زانو چه اتفاقی رخ داده و اینکه شما آسیب دیگری در زانو داشتید. همچنین از شما درباره اهداف جسمانی و ورزشی سوال پرسیده می شود تا به پزشک درباره انتخاب بهترین درمان کمک کند. در حالی که به پشت دراز کشیده و زانو را خم کرده اید، پزشک پاشنه پا را در دست گرفته و با دست دیگر زانو را صاف می کند و کف پا را به سمت داخل می چرخاند. ممکن است کمی درد احساس کنید. بسیار مهم است که علائم خود را به درستی توضیح دهید. مقدار درد و بروز ورم اولیه، می تواند سرنخ مهمی درباره محل و چگونگی شدت آسیب ارائه دهد. به پزشک درباره ورم مجدد یا احساس خالی کردن زانو به طور مکرر اطلاع دهید.
با استفاده از اسکن ام آر آی، معمولاً برای تشخیص آسیب‌های مینیسک استفاده می‌شود. در تصویربرداری ام آر آی، مینیسک با رنگ تیره نشان داده می‌شود و پارگی‌ها با خطوط سفید مشخص می‌شوند. اسکن ام آر آی در شناسایی محل پارگی مینیسک و شدت آن، درصدی بین 70 تا 90 درصد صحت دارد. با این حال، همیشه پارگی مینیسک توسط ام آر آی قابل شناسایی نیست. پارگی‌های مینیسکی که توسط ام آر آی شناسایی می‌شوند، به سه درجه دسته‌بندی می‌شوند. درجه 1 و 2 به عنوان پارگی‌های خفیف در نظر گرفته نمی‌شوند و ممکن است حتی با آزمایشات آرتروسکوپی قابل مشاهده نباشند. اما پارگی مینیسک درجه 3 یک پارگی کامل است و با استفاده از آرتروسکوپی قابل تشخیص با اطمینان تا 100 درصد خواهد بود.
درمان پارگی مینیسک زانو بدون جراحی
شدت و محل پارگی عوامل حیاتی در تعیین برنامه درمان هستند. برای مثال، یک سوم بیرونی مینیسک دارای جریان خون بیشتری نسبت به بافت داخلی است و آسیب ها در این ناحیه سریع تر بهبود می یابند زیرا خون مواد مغذی را برای بهبود بافت آسیب دیده به آنجا حمل می کند. سابقه‌ی پزشکی بیمار، میزان فعالیت ورزشی فرد و تمایل وی برای بازگشت به ورزش در نظر گرفته خواهد شد. گزینه های درمان پارگی مینیسک زانو بدون جراحی عبارتند از:
استراحت
از فعالیتی که باعث آسیب شده است برای مدتی دوری کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که بیمار برای جلوگیری از وارد شدن وزن روی پا از عصا استفاده کند. برای کاهش تورم، باید در هنگام استراحت خم شده و پای خود را بالاتر از قلب قرار دهد.
یخ
استفاده از کمپرس سرد یا کیسه یخ می تواند به کاهش ورم و درد در زانو کمک کند. پا را بالاتر از سطح بدن قرار دهید، کیسه یخ را درون یک حوله بپیچید (تا از یخ زدگی ناشی از تماس مستقیم پوست با یخ جلوگیری شود) و کیسه یخ پیچیده در حوله را هربار 15 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده زانو قرار دهید. این کار را چهار بار در روز انجام دهید. اگر کیسه یخ بیش از حد سرد است که باعث ایجاد درد می شود، بلافاصله آن را بردارید. با قرار دادن آن باید احساس بی حسی و آرامش دریافت کنید.
تزریق کورتیکواستروئید (کورتون)
در صورتی که زانو به طور مداوم دردناک است و متورم شده است، پزشک ممکن است توصیه کند که تزریق کورتیزون را برای آسیب مینیسک در نظر بگیرید. کورتیزون، که به نام استروئید یا کورتیکواستروئید نیز شناخته می‌شود، یک دارویی است که در کاهش درد، التهاب و ورم کمک می‌کند. با کاهش جریان خون و سرکوب سیستم ایمنی، این دارو به درمان کمک می‌کند.
معمولاً تزریق کورتیزون توسط یک متخصص باتجربه و تحت هدایت سونوگرافی انجام می‌شود. با این روش، دارو بهترین فرصت را برای رسیدن به نواحی هدف در زانو دارد و به طور موثر در کاهش درد مؤثر است. اثر تزریق کورتیزون معمولاً در دو تا هفت روز زمان نیاز دارد تا ظاهر شود. با این حال، تغییرات به صورت تدریجی رخ می‌دهد و ممکن است تا سه هفته طول بکشد تا التهاب به طور کامل برطرف شود. تسکین درد با تزریق کورتیزون ممکن است حدود سه ماه تا یک سال دوام داشته باشد.
قرص برای پارگی مینیسک زانو
اگر پارگی مینیسک باعث شود که زانو در جای خود قفل شود، می توانید از داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید تا ورم و درد را برطرف کند. اگر زانو پس از 6 هفته هنوز درد دارد، با پزشک خود صحبت کنید.
- استامینوفن: بزرگسالان می توانند یک قرص استامینوفن را هر از 4-6 ساعت مصرف کنند. اگر 1 قرص به رفع درد کمک نکند، سپس از 2 قرص استفاده کنید. جهت امنیت خود مصرف قرص را تا 12 قرص یا کمتر در هر روز محدود کنید.
- ایبوپروفن: از موترین می‌توانید 1-2 قرص را در هر روز و هر از 4-6 ساعت مصرف کنید. برای ادویل، 1 قرص را هر از 4 ساعت یا 2 قرص را هر از 6-8 ساعت مصرف کنید. هر داروی دیگر را به 6 قرص در روز محدود کنید.
- ناپروکسن سدیم: هر 8 – 12 ساعت، یک قرص مصرف کنید. جهت احتیاط، در روز بیش از 2 قرص مصرف نکنید.
- آسپرین: 1-2 قرص را هر از 4-6 ساعت مصرف کنید. درهر روز بیش از 12 قرص مصرف نکنید تا منجر به اوردوز نشود.
تزریق پی آر پی
درمان پارگی مینیسک با پی آر پی بسیار مؤثر است. از آنجایی که مینیسک عمیق جریان خون ندارد، تزریق پی‌آرپی، دسترسی پلاکت به محل آسیب را امکان پذیر می کند. اگر تزریقات کاملاً مؤثر باشند، می توانند جایگزینی برای جراحی شوند. خطر جراحی شامل استئوآرتریت، ساییدگی زانو است. می‌توان با تزریق پی آر پی در پارگی مینیسک، از تمامی این خطرات جلوگیری کرد.
جراح هنگام ترمیم مینیسک باید تصمیم بگیرد که بخش هایی از بافت را بردارد یا حفظ کند. برداشتن آنها می تواند بهبودی سریع تر و مؤثرتری را فراهم کند، اما پیامدهای طولانی مدتی را خواهد داشت. حفظ آنها نیز روند بهبودی پس از جراحی را پیچیده می کند.
استفاده از پی آر پی درمانی برای پارگی مینیسک به این معنی است که جراح می تواند مینیسک را حفظ کند. پی آر پی این امکان را برای مینیسک فراهم می کند تا به طور خود به خود به سرعت و به طور کامل پس از جراحی ترمیم شود. بررسی ها نشان می دهد که فاکتورهای رشد در پی آر پی پس از جراحی نتایج خوب با دوران نقاهت بهتر و حفظ مقدار بیشتر مینیسک را به همراه دارد.
علاوه بر این، مینیسک به ندرت به تنهایی پاره می شود و اغلب همراه با رباط صلیبی قدامی یا دیگر رباط ها به طور همزمان پاره می شود. پی آر پی می تواند روند بهبودی رباط ها و تاندون ها در این ناحیه را نیز بهبود ببخشد.
فیزیوتراپی
قبل از اینکه جراحی ترمیم مینیسک انجام شود، فیزیوتراپی به عنوان اولین مرحله درمان در نظر گرفته می شود. معمولاً فیزیوتراپی به مدت 4-6 هفته(و گاهی بیشتر) توصیه می شود تا عضلات حمایت کننده زانو، تقویت و کشیده شود، که به آهستگی، عملکرد و محدوده حرکت را بازسازی می کند.
کار کردن با فیزیوتراپ بهترین راه جهت یادگیری صحیح و مطمئن تمرینات و حرکات کششی مخصوص پارگی مینیسک است. بسیار مهم است که تمرینات ویژه را کامل کنید تا زانو به درستی بهبود یابد و از ایجاد درد مزمن یا عدم ثبات زانو پیشگیری شود.
فیزیوتراپی برای پارگی مینیسک، ابتدا بر حرکات کششی آرام و سپس بر همسترینگ و چهار سر ران تمرکز دارد تا از زانو حمایت کرده و از عدم تعادل عضله پیشگیری کند. عدم تعادل می تواند به دلیل اصلاح بیش از حد، باعث ایجاد فشار بر زانو شود. با گذشت زمان و حرکات تکراری مداوم، مفاصل ممکن است از جای خود خارج شده و تراز نباشد. اما بررسی ها نشان می دهد که تقویت عضلات ضعیف در پاها کمک می کند که وزن بدن به طور یکسان پخش شود و ثبات بیشتری ایجاد کرده و از درد پیشگیری کند.
در طول دوران بهبودی بیماری که دچار پارگی مینیسک است، توصیه می شود که از خم کردن، چرخاندن و چمباتمه زدن خودداری کنید زیرا علائم را تشدید می کند. یکی از اهداف اولیه این است که بر بهبود محدوده حرکت کار شود و عضلات چهار سر ران جهت افزایش ثبات زانو، تقویت شوند.
تحریک الکتریکی
انواع مختلفی از الکتروتراپی برای پارگی مینیسک موجود است. یکی از متداول ترین درمان ها استفاده از تحریک الکتریکی عصب از راه پوست TENS است که درد را کاهش می دهد. دستگاه TENS با ایجاد تحریک الکتریکی کار می کند که مسیر واکنش عصب حسی را به مغز تغییر می دهد. این کار سیگنال های درد را کاهش داده یا برطرف می کنند که منجر به تسکین علائم آسیب می شود. دستگاه تحریک الکتریکی به طور طبیعی به روند بهبودی کمک نمی کند اما به بیماران کمک می کند تا با درد خود کنار آمده و آن را کنترل کنند.
درمان اولتراسوند می تواند درد را کاهش دهد و همچنین بافت نرم درون بدن را درمان خواهد کرد. اولتراسوند از امواج صوتی تشکیل شده که فراتر از محدوده شنوایی انسان است. این روش می‌تواند گرمایی یا غیرگرمایی باشد (به این معنی که امواج می توانند تاثیرات گرمایی ایجاد کنند) و در طول درمان امواج قادر هستند در بدن انسان نفوذ کنند.
این کار به امواج صوتی این امکان را می دهد که بافت نرم عمیق درون بدن را تحریک کند که درد را کاهش داده و روند بهبود طبیعی بدن را افزایش می دهد. این روند بهبودی اغلب با استفاده از گرما عمل می کند و اولتراسوند گرما را به درون بدن منتقل می کند بدون اینکه درمان سطحی پوست را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد.
اولتراسوند می تواند عضلات، رباط‌ها، تاندون ها و درون مفصل را درمان کند، که آن را به یک انتخاب ایده آل تبدیل می کند که از الکترودرمانی برای پارگی مینیسک استفاده شود. این درمان کم تهاجم است و جایگزین مناسبی برای جراحی خواهد بود.
شاک ویو تراپی با پالس می تواند ورم را کاهش داده و روند بهبودی را با استفاده از میدان مغناطیسی و الکتریکی افزایش دهد. این درمان نشان داده است که می تواند ورم و التهاب را کم کند و از این رو، می تواند به کاهش درد و همچنین افزایش سرعت بهبودی کمک کند.
همچنین تحریک مداخله ای (که همچنین به نام جریان مداخله ای IFC نامیده می شود) می تواند جهت تسکین درد به کار گرفته شود، در حالی که روند بهبودی طبیعی بدن را تسریع می کند. این درمان با انتقال پالس های الکتریکی کوچک از طریق پوست، بافت و عصب های زیر آن را تحریک می کند.
تاثیر دوم از این درمان ، تولید اندورفین است که نوعی مسکن طبیعی در بدن تولید می کند. بیماران هنگام درمان با جریان مداخله ای، احساس سوزن سوزن شدن دارند، اما درمان دردناک نیست.
آخرین گزینه استفاده از دیاترمی است. این روشی درمانی است که از جریان الکتریکی جهت ایجاد گرما استفاده می کند. گرما می تواند درد را کاهش دهد و جریان خون را در ناحیه درمان تحریک کرده که روند بهبودی طبیعی بدن را بهبود می بخشد. این روش جهت ترمیم آسیب بافت در بدن به خوبی عمل می کند زیرا گرما نباید مانند بسیاری از دیگر درمان های الکتریکی برای پارگی مینیسک، در بالاترین سطح پوست عمل کند. می توان آن را مستقیماً به سمت درون بدن هدایت کرد تا بر نواحی درونی مفاصل تاثیرگذار باشد.
ورزش های مناسب پارگی مینیسک زانو
هنگامی که شما تایید پزشک را جهت شروع ورزش دارید، می توانید برخی از تمرینات زیر را امتحان کنید تا قدرت و ثبات پس از پارگی مینیسک افزایش یابد.
انقباض عضله چهار سر ران
تمرین انقباض عضلات چهار سر ران یک تمرین ایزومتریک است که به تقویت عضلات جلوی ران کمک می‌کند. برای انجام این تمرین، روی زمین بنشینید و پاها را به سمت جلو دراز کنید. در صورت تمایل، می‌توانید روی زمین دراز بکشید. تمرکز خود را روی سفت کردن و انقباض عضلات چهار سر ران قرار دهید. می‌توانید تصور کنید که پشت زانو را به سمت سطح زمین فشار می‌دهید و این کار را انجام دهید. عضلات را به مدت 10 تا 20 ثانیه منقبض نگه دارید و سپس آنها را رها کنید. این عمل را 10 بار تکرار کنید. سپس به مدت 30 ثانیه تا 1 دقیقه استراحت کنید و سپس مراحل را تکرار کنید.
نیمه اسکوات
نیمه اسکوات نوع دیگری از ورزش است که می تواند عضلات چهار سر ران را تقویت کند. بایستید در حالی که به یک دیوار تکیه می دهید و شانه ها و سر را به دیوار تکیه دهید. پاها باید، به اندازه عرض شانه از هم فاصله داشته باشد و فاصله آنها از هم به اندازه یک پا باشد. زانو ها را به آرامی خم کنید تا باسن به سمت زمین نزدیک شود. در زاویه 15 درجه که در عضلات ران فشار را احساس کردید، بایستید. بیشتر از این اسکوات را ادامه ندهید، نباید ران‌ها با سطح زمین موازی شود. این کار فشار زیادی به زانوها وارد می کند. به مدت 10 ثانیه در این حالت بمانید و سپس به آرامی بدن را به حالت اولیه بازگردانید. 8 تا 10 مرتبه این کار را تکرار کنید و سپس 30 ثانیه تا 1 دقیقه استراحت کرده و مراحل را تکرار کنید. همیشه نیاز نیست که این ورزش را در مقابل دیوار انجام دهید، اما این کار ثبات بیشتری را اضافه می کند. همچنین می توانید جهت حفظ تعادل، به یک مبلمان محکم نیز تکیه کنید.
بلند کردن پاها به طور مستقیم
این ورزش باعث می شود که عضلات چهار سر ران و همسترینگ یا عضلاتی که در پشت ران ها قرار دارند، تقویت شده و کشیده شوند. روی زمین دراز بکشید در حالی که پای چپ را روی زمین قرار می دهید و پای راست را مستقیم دراز کنید. پشت و لگن را در یک حالت خنثی قرار دهید. لگن را باید به آرامی به سمت زمین فشار دهید تا از کمر حمایت کند. پای راست را خم کرده و عضلات ران را سفت کنید. به آرامی و در یک حالت کنترل شده، پای راست را از سطح زمین بلند کنید. پای راست را تا زاویه 45 درجه بالا بیاورید یا تا جایی که زانوی راست به ارتفاع زانوی چپ برسد، پای راست را پایین بیاورید. 25 بار این کار را تکرار کنید. همین حرکت را با پای چپ نیز انجام دهید.
فشار همسترینگ و پاشنه
این تمرین با تقویت همسترینگ کار می کند و عضلات شکم را به چالش می کشد. به پشت دراز بکشید در حالی که زانوها خم شده و کف پا روی زمین قرار دارد. کف پاها را خم کنید بنابران فقط پاشنه ها زمین را لمس می کنند. پاشنه پا را به زمین فشار دهید و به آرامی آنها را تا فاصله 4 تا 6 سانتی متری دور از بدن بلغزانید. پاشنه ها را به سمت بدن برگردانید و به حالت اولیه بازگردید. فشار تمرین را باید در ناحیه پشت ران احساس کنید. این ورزش را 8 تا 10 بار تکرار کنید و سپس به مدت 30 ثانیه تا 1 دقیقه استراحت کرده و یک ست دیگر آن را تکرار کنید.
کشش پا
این تمرین را می توان در حالت نشسته نیز انجام داد و به این معنی است که در هرکجا می توانید آن را انجام دهید. سعی کنید که دو تا سه ست را در طول روز انجام دهید. روی یک صندلی یا نیمکت مناسب بنشینید در حالی که کف پای شما روی سطح زمین قرار گرفته است. پای راست را خم کرده و آن را به طور مستقیم از سطح زمین بلند کنید. باید احساس کنید که عضلات جلوی ران در حال کار است. به آرامی پا را به محل اولیه بازگردانید. همچنین می توانید در حالی که پاها را به سمت بیرون کشیده اید، این تمرین را انجام دهید.
بلند کردن پاشنه در حالت ایستاده
این تمرین عضله پشت ساق پا و عضلات نعلی را تقویت می کند که این عضلات باهم ساق پا را تشکیل می دهند. بایستید و پاها را به اندازه لگن از هم دور کنید و دست‌ها را به آرامی روی یک صندلی یا کانتر قرار دهید. به آرامی پاشنه پا را از زمین بلند کنید و روی سینه پا قرار بگیرید. در این حالت بمانید و سپس به آرامی پاشنه را به سمت زمین برگردانید. 2 تا 3 ست این حرکت را تکرار کنید و در هر ست 8 تا 10 مرتبه انجام دهید.
نکات مهم: عضلات سرینی را برای حفظ تعادل منقبض کنید. مچ پا را در یک وضعیت خنثی قرار دهید تا از چرخش به سمت لبه بیرون پا جلوگیری شود.
حرکت صدف
این ورزش عضله دورکننده لگن را هدف قرار می دهد. این کار به تقویت عضلات سرینی میانی و عضلات سرینی کوچک کمک می کند. به سمت آسیب دیده بخوابید در حالی که لگن روی یکدیگر قرار گرفته و زانو در زاویه 45 درجه خم شده است. عضلات مرکزی را درگیر کنید. سر خود را روی انتهای بازو قرار دهید و از ناحیه بالای بازو جهت تثبت وضعیت خود استفاده کنید. در تمام مدت هر دو پا را روی یکدیگر قرار دهید و به آرامی زانوی بالا را تا حد امکان بدون حرکت دادن کمر و لگن، به سمت بالا حرکت دهید. به آرامی زانو را به حالت اولیه بازگردانید. این حرکت را در 2 تا 3 ست با تکرار 8 تا 12 مرتبه تکرار کنید.
نکته مهم: لگن بالا ممکن است در هنگام تمرین به سمت عقب حرکت کند. سعی کنید تا جایی که امکان دارد، لگن را روی یکدیگر نگه دارید. اگر این حرکت بیش از حد آسان است، می‌توانید یک کش مقاومتی را قبل از شروع تمرین دور ران قرار دهید.
خم کردن همسترینگ
این حرکت به منظور تقویت عضلات کمر و ران انجام می‌شود. برای انجام این حرکت، روی شکم دراز بکشید و پاها را به صورت مستقیم دراز کنید. می‌توانید پیشانی خود را روی بازو قرار دهید. سپس به آرامی زانو را خم کرده و کف پای آسیب دیده را به سمت باسن بکشید. سپس پا را به محل اول بازگردانید. این حرکت را به تعداد 2 تا 3 ست انجام داده و در هر ست 8 تا 10 بار تکرار کنید.
نکته مهم: اگر در زانو درد احساس کردید، زانو را بیش از حد خم نکنید. اگر درد ادامه یافت از ادامه تمرین خودداری کنید.
درمان مینیسک زانو با طب سوزنی
تحقیقات درمورد طب سوزنی زانو نشان می دهد که چگونه طب سوزنی بر درد ناشی از استئوآرتریت تاثیرگذار است. اگرچه پارگی مینیسک لزوماً یک مشکل دردناک مزمن نیست، اما شباهت آن به استئوآرتریت اگر به همین طریق درمان شود، به خوبی تاثیرگذار باشد. برخی از تحقیقات درباره استفاده از طب سوزنی برای زانودرد و پارگی مینیسک نشان می دهد که:
- طب سوزنی در واقع درد را کاهش می دهد، تحرک را افزایش داده و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.
- این درمان به عنوان یک درمان خوداتکا، نتایج مشابهی با فیزیوتراپی برای درد، عملکرد و کیفیت زندگی دارد.
- انسداد سیگنال های درد به کاهش درد و تسکین فشارهای مرتبط با بسیاری از مشکلات اسکلتی عضلانی شامل زانو درد و پارگی مینیسک کمک می کند.
- طب سوزنی در کاهش دردهای مزمن بهتر از مورفین اس (92% در مقابل 78%) سریعتر عمل می کند (20 دقیقه در مقابل 35 دقیقه) و افراد به مراتب تاثیرات ناسازگار کمتری دارند(4 در مقابل 85).
- طب سوزنی می تواند تاثیر مثبت بر غضروف داشته باشد، اشاره بر این دارد که نقش مهمی در بهبود ترمیم غضروف دارد.
با این حال، این روش نمی تواند جایگزین برنامه توانبخشی با کیفیت بالا شود که عوامل زمینه ای پارگی مینیسک یا زانودرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
درمان غذایی پارگی مینیسک زانو
با مصرف رژیم غذایی سالم و مکمل های ویژه می توانید به کاهش التهاب و افزایش توانایی بدن در بهبود مشکلات کمک کنید. غذاهایی مغذی و ضدالتهاب که بر آنها تاکید شده شامل:
- انواع مختلفی از سبزیجات و میوه ها به خصوص سبزیجات با برگ های سبز، انواع کلم، توت ها و گیاهان دریایی و غیره.
- پروتئین های باکیفیت شامل ماهی های دریای آزاد، تخم مرغ و گوشت گوسفندانی که از گیاهان تغذیه می‌کنند.
- آجیل ها و دانه های گیاهان
- چربی های سالم مانند روغن نارگیل، روغن زیتون، آووکادو و غیره.
- مقدار کافی آب، آب مغز استخوان و چای سبز
- مکمل هایی که با بالا رفتن سن به حفظ سلامت مفاصل و بافت های همبند کمک می کنند که شامل: زردچوبه، زنجبیل، عصاره توت، بروملین و اسیدهای چرب امگا 3.
افزایش مصرف کلاژن ممکن است به ترمیم بافت کمک کند و تاثیرات جوانسازی دارد. در واقع 70 درصد از مینیسک از یک شبکه از کلاژن نوع 1 ساخته شده است که بافت‌های همبند را تشکیل داده، زخم‌ها را ترمیم می کند و مفاصل را قوی نگه می دارد. نوشیدن آب مغز استخوان یک روش بسیار مناسب جهت مصرف کلاژن و دیگر ترکیبات مفید مانند گلوکوزامین، کوندروئیتین و هیالورونیک اسید است که از سلامت مفاصل حمایت می کند.
سوالات متداول
آیا پارگی مینیسک به طور خود به خود درمان می شود؟
مینیسک منابع خونی محدودی دارد و از این رو توانایی محدودی در بهبودی خود به خود دارد. فقط یک سوم خارجی مینیسک شامل رگ های خونی است و نیاز به بهبودی دارد. این ناحیه به نام ناحیه قرمز شناخته می شود. دو سوم داخلی مینیسک فاقد عروق خونی است (به این معنی که منابع خونی ندارد) و همچنین به نام ناحیه سفید شناخته می‌شود. اکثر پارگی مینیسک که در ناحیه سفید رخ می دهد به طور خودبخود بهبود نمی یابد.
آیا با وجود پارگی مینیسک می توان راه رفت؟
راه رفتن ساده و دیگر فعالیت هایی که نیاز به کج شدن یا چرخیدن، تغییر سریع جهت و غیره دارد، به طور کلی پس از پارگی مینیسک قابل تحمل است.
اگر پارگی مینیسک را بدون درمان رها کنیم، چه اتفاقی رخ می دهد؟
پارگی درمان نشده ممکن است پیشروی کرده و با گذشت زمان تشدید می شود. از بین رفتن پیشرونده مینیسک خطر بروز آرتروز فرسایشی زانو را افزایش می دهد. تشخیص و دریافت درمان زودهنگام بسیار اهمیت دارد.
چه مدت طول می کشد که پارگی مینیسک بدون جراحی درمان شود؟
به طور معمول، پزشک یا فیزیوتراپ از شما می خواهند که در طول دوران نقاهت پارگی مینیسک، فعالیت های ورزشی خود را کاهش دهید. بهبودی حدود چهار تا هشت هفته طول می کشد. با این حال، مدت زمان بهبودی به شدت و محل پارگی بستگی دارد.
آیا بریس زانو به پارگی مینیسک کمک می کند؟
بله، اگرچه بریس زانو به طور مستقیم پارگی مینیسک را ترمیم و درمان نمی کند، اما آنها می توانند در زمانی که آسیب مینیسک در حال بهبودی است، حمایت و ثبات بیشتری برای زانو فراهم کنند.
یک بریس خوب از زانو محافظت می‌کند و فشار را از روی مینیسک برمی دارد و مینیسک می تواند استراحت کند. بریس‌های زانو می توانند جهت حمایت دوران بهبودی پس از جراحی پارگی مینیسک یا در طول برنامه درمانی سنتی ( غیرجراحی) به کار گرفته شوند.
آیا دوچرخه سواری برای پارگی مینیسک مناسب است؟
دوچه سواری با دوچرخه ثابت می تواند یکی از بخش های مهم برنامه ورزشی برای پارگی مینیسک زانو باشد. دوچرخه سواری می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد که شامل:
- بهبود محدوده حرکت زانو
- بهبود استقامت عضلانی در پاها
- یک تمرین بدون فشار وزن است که می‌تواند فشار و کشش را روی زانو و مینیسک آسیب دیده کاهش دهد.
فیزیوتراپ می تواند مدت زمان دوچرخه سواری مقدار مناسب مقاومتی را برای شرایط خاص شما تعیین کند.
اگر مبتلا به دیابت هستید، تزریق کورتیزون ممکن است در آن تاثیرگذار باشد؟
اگر مبتلا به دیابت هستید، تزریق کورتیکواستروئید می تواند سطح قند خون را بالا ببرد و در یک دوره کوتاه، به انسولین بیشتری نیاز داشته باشید. باید به دقت سطح قند خون خود را تحت نظر داشته باشید و مقدار انسولین را پس از تزریق تنظیم کنید.
